Οι θρύλοι, οι έρευνες και οι αναφορές για το βουνό Πεντελικό συνεχίζουν να βρίθουν από στοιχεία ανεξήγητων φαινομένων, τα οποία επικεντρώνονται κυρίως στο συγκεκριμένο σπήλαιο. Αυτό, σύμφωνα με αναφορές, πήρε το σύγχρονο όνομά του από τον λήσταρχο που το χρησιμοποιούσε ως κρησφύγετο στα μέσα του 19ου αιώνα (κατά ερμηνείες, το όνομα μπορεί να προέρχεται από το αγγλικό «devilish», που παραπέμπουν σημασιολογικά στο «διάβολος»). Τον 17ο αιώνα, μοναχοί που για εκείνους ο χώρος της σπηλιάς ήταν τόπος «μύησης» και οι οποίοι επικοινωνούσαν μεταξύ τους χωρίς να χρησιμοποιούν... ανθρώπινη λαλιά, αλλά μόνο τη σκέψη τους! (ακόμα ένας μύθος και λαογραφία του σπηλαίου) Υπάρχουν επίσης μη υπαρκτές φήμες, που θέλουν τη σπηλιά να επικοινωνεί μέσω στοών με το Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας ή ακόμα και την Αθήνα. Η πίστη ότι κάπου εκεί ο περιβόητος λήσταρχος είχε κρύψει τον θησαυρό του οδήγησαν πολλούς σε λαθρανασκαφές, αν είχαν αποτέλεσμα άγνωστο! Πιο σύγχρονες ιστορίες, ξεκίνησαν από ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία «Το Αίνιγμα της Πεντέλης» του Γ. Μπαλανού. Η προσωπική έρευνα του συγγραφέα στη σπηλιά του Νταβέλη κράτησε χρόνια. Σύμφωνα με το έργο του Μπαλάνου, ανεξήγητα γεγονότα σημάδεψαν την πορεία της εξερεύνησης. Π.χ. φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μέσα στη σπηλιά, όταν εμφανιζόταν το φιλμ έδειχναν παράξενα φώτα κ.λπ. Σήμερα ύστερα από μια πλειάδα αναφορών που έχει κατακλίσει τον χώρο ψάχνοντας να βρει κάποιος την αλήθεια από το ψέμα, αφού πλέων στο θέμα τον μύθων αποτελεί τοπ ο χώρος. Θα έλεγα σε όλους αυτούς που ακούν όλες αυτές τις ιστορίες να προσεγγίσουν τον χώρο της σπηλιάς με σεβασμό και αγάπη…..
